HISTORIA PARAFII
Kościół farny p.w. Wniebowzięcia NMP i św. Stanisława Biskupa i Męczennika, trzynawowy z ok. XV w., spalony
w 1656r., odbudowywany do 1672r., przebudowany w 1712 r. i w 1881 wg projektu Zygmunta Gorgolewskiego.
Od zachodu ciężka wieża podparta wysokimi szkarpami schodkowymi. Wewnątrz z pierwotnego budynku zachowany tylko gotycki łuk tęczowy. Nad prezbiterium i nawą środkową strop kasetonowy, w nawach bocznych sklepienia krzyżowe. Na ścianach prezbiterium malowidła al tempera treści religijnej pędzla Szpentkowskiego z Poznania
i malowidła olejne pędzla J. Lewickiego z Pelplina ze scenami historii Polski (koniec XIX w.). Ołtarz główny późnorenesansowy o bogatej dekoracji snycerskiej z ok. 1640r. W nim obraz Wniebowzięcia MB z klęczącą postacią fundatora ks. S. Bielawskiego z 1641 r.
W kruchcie pod wieżą witraż M. Turwida z 1935 r. poświęcony dzieciom wrzesińskim. Pod kaplicą pochowany został Chryzostom Gniezdowski (zm. w 1732r.), regimentarz Konfederacji Tarnogrodzkiej, który wsławił się zdobyciem na Sasach Wschowy, Leszna, Śremu i Poznania. W czasie okupacji hitlerowskiej kościół był zmieniony na skład mebli
i żywności.